Την Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου και την Πέμπτη 1 Μαρτίου επισκέφτηκε το σχολείο μας η κυρία Λήδα Βαρβαρούση, συγγραφέας και εικονογράφος παιδικών βιβλίων.
Μας ταξίδεψε σ’ έναν παραμυθένιο κόσμο μέσα από την παρουσίαση του βιβλίου της «Μια παρέα με… καρδιά!». Ήταν ευχάριστη και συναρπαστική έκπληξη το γεγονός ότι αφηγήθηκε και εικονογράφησε την ιστορία του μικρού Πέτρου για μας.
Μετά την παρουσίαση όλοι μαθητές του σχολείου απέκτησαν το νέο της βιβλίο που το προσέφερε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την Αντιπροσωπεία της στην Ελλάδα, την οποία ευχαριστούμε θερμά γι΄ αυτήν την προσφορά.
Τέλος, η κα Λήδα Βαρβαρούση παραχώρησε συνέντευξη στους μαθητές της Στ 2 τάξης την οποία και παρουσιάζουμε.
Πού γεννηθήκατε;
Γεννήθηκα στην Αθήνα.
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Τα πέρασα μοναχικά αλλά ωραία γιατί η μητέρα μου ασχολήθηκε πολύ μαζί μου. Η μητέρα μου ήταν καλλιτέχνης, ηθοποιός, ζωγράφος και «δασκάλα» για μένα.
Σας υποστήριξε η οικογένεια σας;
Ναι, συνήθως οι οικογένειες όταν λες ότι θες να γίνεις ζωγράφος, ηθοποιός ή ό,τι έχει να κάνει με την τέχνη σου λένε όχι. Αντίθετα η οικογένεια μου μου έλεγε να μην παντρευτώ για να ακολουθήσω την τέχνη που θέλω. Οπότε ένα μεγάλο ΝΑΙ.
Τι σπουδάσατε για να γίνετε εικονογράφος;
Δεν είναι μακριά από τα εικαστικά για να γίνεις εικονογράφος. Έχεις μία ολόκληρη ιστορία και πάνω σε αυτήν δουλεύεις. Εγώ πήγα στη σχολή Βακαλό για να σπουδάσω και μετά πήγα στην Αγγλία, αλλά γύρισα πίσω γιατί δεν μου άρεσε και πολύ εκεί.
Πόσα χρόνια κάνετε αυτήν τη δουλειά;
Από το 1996 έως το 2012 ;… μμμμ …Περίπου 18 χρόνια κάνω αυτήν τη δουλειά.
Ποιο ήταν το πρώτο σας βιβλίο;
Το πρώτο παραμύθι ήταν «Το φίδι το τρομερό» (το 2001), το πρώτο εικονογραφημένο βιβλίο ήταν το «Σπίτι χωρίς αυλή» απ’ την Άννα Γκέρτσου Σαρρή, όταν ήμουν δεκαοχτώ χρονών.
Πώς εμπνέεστε;
Όλοι έχουν δημιουργικό μυαλό. Αν είσαι μπροστά σε μια πόρτα δεν εμπνέεσαι πρέπει να κινείσαι για να εμπνέεσαι.
Τα βιβλία σας τα γράφετε όλα με ευκολία;
Μερικά βιβλία τα έγραφα εύκολα και άλλα πιο δύσκολα. Αλλά γενικά αφού μου αρέσει αυτό που κάνω μου βγαίνουν τα συναισθήματα πιο εύκολα.
Πώς είναι να εικονογραφείς και να γράφεις τα βιβλία συγχρόνως;
Πρώτα γράφω, μετά εικονογραφώ. Εκείνη τη στιγμή είναι καταπληκτικά. Είναι σαν να πετάς! Όλο αυτό θέλει πολύ δουλειά. Έχει πολλά στάδια που πρέπει να περάσεις πολλές τεχνικές και πολλά βήματα.
Σας αρέσει η δουλειά σας;
Βεβαίως και μ΄ αρέσει. Τρελαίνομαι και είμαι ερωτευμένη μαζί της!
Σκεφτήκατε ποτέ να σταματήσετε;
Είχα σκεφτεί το αντίθετο δηλαδή ότι δε θα έγραφα ποτέ βιβλία.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας παραμύθι;
Το αγαπημένο παραμύθι από αυτά που έχω γράψει είναι «Το φίδι το τρομερό» από τη σειρά τρελοδαγκωνίτσες. Η ιδέα γι΄ αυτό το βιβλίο μου ήρθε από τον γιο μου που μία μέρα είχε βάλει σε όλο το σπίτι χαρτί υγείας και είχε ζωγραφίσει πάνω μια γραμμή που στο τέλος είχε ένα στόμα που έτρωγε ένα σπιτάκι δηλαδή ήταν ένα φίδι.
Πείτε μας λίγα λόγια γενικά για τη ζωή σας.
Μετά τη σχολή έπρεπε να βρω δουλειά, η δουλειά που επέλεξα να κάνω ήταν να ασχοληθώ με τη διαφήμιση αλλά κατάλαβα πως η δουλειά αυτή δεν είναι αυτή που θέλω να κάνω παρόλο που είχα πάρει πολλά βραβεία και έπαιρνα πολλά χρήματα. Τελικά άρχισα να γράφω και να εικονογραφώ. Σήμερα είμαι χαρούμενη με τη δουλειά μου. Τέλος ζω στην Αθήνα έχω δεκατρία καναρίνια, ένα σκύλο, ένα μονομάχο, μια σαύρα που πέθανε… και δύο παιδιά.
Οι μαθητές του Στ 2
