Μέσα από αυτό το πρόγραμμα οι μαθητές μας θα σας παρουσιάζουν κάθε μήνα ζωγραφιές επηρεασμένες από τον δίσκο του Παντελή Θαλασσινού "Το Καλαντάρι".
Πρόκειται για ένα αφιέρωμα στους μήνες, σε στίχους του Ηλία Κατσούλη και μουσική του Παντελή Θαλασσινού. Τα τραγούδια καλύπτουν όλο το φάσμα της μουσικής. Συνδυάζουν τον παραδοσιακό με τον ηλεκτρικό ήχο δημιουργώντας ευχάριστα ακούσματα σε μικρούς και μεγάλους.
Πρόκειται για ένα αφιέρωμα στους μήνες, σε στίχους του Ηλία Κατσούλη και μουσική του Παντελή Θαλασσινού. Τα τραγούδια καλύπτουν όλο το φάσμα της μουσικής. Συνδυάζουν τον παραδοσιακό με τον ηλεκτρικό ήχο δημιουργώντας ευχάριστα ακούσματα σε μικρούς και μεγάλους.
Τι αναφέρει ο Ηλίας Κατσούλης:
«ήταν τυχεροί οι στίχοι αυτοί, γιατί έπεσαν σε καλά χέρια. Όταν τους έγραφα, δεν ήξερα αν θα μελοποιηθούν και ποιον θα συγκινήσουν. Εκ των υστέρων, διαπίστωσα ότι ήταν σαν να μου τους υπαγόρευε ο Παντελής, επομένως του ανήκαν. Ο Παντελής τους έντυσε μ' εκείνα τα μελωδικά χρώματα που τους ταίριαζαν, αποκαλύπτοντας όλα τα φανερά ή κρυμμένα συναισθήματα τους».
Ο Παντελής Θαλασσινός, από την πλευρά του λέει:
«διαβάζοντας τους στίχους ένιωσα ότι τα τραγούδια αυτά έψαχναν μουσική. Οι στίχοι και οι ζωγραφιές με μάγεψαν... Ήταν τα υλικά, το χαρτί κι η αλευρόκολλα που, αν τους έβαζα το σπάγκο, θα γίνονταν χαρταετός».
Ο δάσκαλος της Στ2 τάξης
Παναγιώτης Σπύρου
Παναγιώτης Σπύρου
Ερμηνευτής:Παντελής Θαλασσινός
Στιχουργός:Ηλίας Κατσούλης
Τον ξέρω για ευαίσθητο και για παραπονιάρη
τον πάω στην Ακρόπολη, μετά στο Λουμπαρδιάρη.
Με γιασεμάκι χιώτικο, λευκό χρυσανθεμάκι
Οκτώβρης ήρθε κι άνοιξε του κήπου το πορτάκι
τα μάτια είχε χαμηλά, σεμνά και λυπημένα
και κάτω από τα βλέφαρα δυο σύννεφα κρυμμένα.
Τον ξέρω για ευαίσθητο και για παραπονιάρη
τον πάω στην Ακρόπολη, μετά στο Λουμπαρδιάρη.
Του Αϊ Δημήτρη ανήμερα εχάρηκε η ψυχή του
έτσι που ήλιος έγινε στα μάτια η βροχή του.
Την άλλη μέρα το πρωί, θυμάται το '40
τη σχολική παρέλαση, τη μεθυσμένη μπάντα
τα γυριστά σαξόφωνα και τα χρυσά τρομπόνια
κι αυτός σημαία υψώθηκε στης πόλης τα μπαλκόνια
Τον ξέρω για ευαίσθητο και για παραπονιάρη
τον πάω στην Ακρόπολη, μετά στο Λουμπαρδιάρη.
Του Αϊ Δημήτρη ανήμερα εχάρηκε η ψυχή του
έτσι που ήλιος έγινε στα μάτια η βροχή του.
τον πάω στην Ακρόπολη, μετά στο Λουμπαρδιάρη.
Με γιασεμάκι χιώτικο, λευκό χρυσανθεμάκι
Οκτώβρης ήρθε κι άνοιξε του κήπου το πορτάκι
τα μάτια είχε χαμηλά, σεμνά και λυπημένα
και κάτω από τα βλέφαρα δυο σύννεφα κρυμμένα.
Τον ξέρω για ευαίσθητο και για παραπονιάρη
τον πάω στην Ακρόπολη, μετά στο Λουμπαρδιάρη.
Του Αϊ Δημήτρη ανήμερα εχάρηκε η ψυχή του
έτσι που ήλιος έγινε στα μάτια η βροχή του.
Την άλλη μέρα το πρωί, θυμάται το '40
τη σχολική παρέλαση, τη μεθυσμένη μπάντα
τα γυριστά σαξόφωνα και τα χρυσά τρομπόνια
κι αυτός σημαία υψώθηκε στης πόλης τα μπαλκόνια
Τον ξέρω για ευαίσθητο και για παραπονιάρη
τον πάω στην Ακρόπολη, μετά στο Λουμπαρδιάρη.
Του Αϊ Δημήτρη ανήμερα εχάρηκε η ψυχή του
έτσι που ήλιος έγινε στα μάτια η βροχή του.
μπραβο στους μαθητες και στον δασκαλο τους, βεβαιως βεβαιως!!! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή