Τότε… το 1883 στο σπίτι αυτό γεννήθηκε ο Νίκος Καζαντζάκης, που αργότερα θα γυρίσει τη γη και θα γνωρίσει καινούρια χώματα, θάλασσες, ανθρώπους και ιδέες.
Τώρα… το 2011 εγώ ο Μάρκο, που γεννήθηκα στην Αυστρία, ζω στην Ελλάδα και γνωρίζω καινούρια χώματα, θάλασσες, ανθρώπους κι ιδέες.
Τότε… το 1900 στο Γυμνάσιο του Ηρακλείου, οι συμμαθητές του Ν. Καζαντζάκη φωτογραφίζονται και ονειρεύονται για τη ζωή τους.
Τώρα… εγώ ο Κωνσταντίνος μαθητής της Γ’ τάξης στο Δημοτικό Σχολείο Νάουσας Πάρου, ζωγραφίζω τη φωτογραφία τους και ονειρεύομαι για τη δική μου ζωή.
Τότε… το 1912 στους Βαλκανικούς Πολέμους, ο Ν. Καζαντζάκης υπηρέτησε εθελοντικά στο στρατό, βοηθώντας την πατρίδα του!
Τώρα… εγώ ο Άρης, ένας μικρός Έλληνας από την Πάρο, θέλω να του μοιάσω. Να γίνω τόσο γενναίος και να βοηθήσω την πατρίδα μου, όπου με χρειαστεί.
Τότε… το 1955 ο Ν. Καζαντζάκης ταξιδεύει στο Γκούνσμπαχ της Αλσατίας, για να συναντήσει τον Αλβέρτο Σβάιτσερ, που στη μορφή του έβλεπε έναν σύγχρονο Άγιο Φραγκίσκο.
Τώρα… εγώ ο Σέρτζιο από την Αλβανία, ζωγραφίζω το πρόσωπό του, μαθαίνω γι’ αυτόν και στη μορφή του βλέπω ένα σύγχρονο φιλόσοφο.
Τότε… το 1956 στη Βιέννη, απονέμεται παμψηφεί στο Ν. Καζαντζάκη το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης...
Τώρα… εγώ η Βερονίκα στη μικρή Πάρο εμπνέομαι απ’ αυτό και ζωγραφίζω για την Ειρήνη.
Τότε… το 1957 πέθανε ο Ν. Καζαντζάκης στο Φράιμπουρκ της Γερμανίας. Η κηδεία του έγινε στο Ηράκλειο. Χιλιάδες άνθρωποι τον συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία.
Τώρα… χιλιάδες άνθρωποι σ΄ όλο τον κόσμο, διαβάζουν τα βιβλία του και διδάσκονται πως το υπέρτατα αγαθά της ζωής είναι: Η ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου